Tijdens onze vakantie in Zwitserland besefte ik me dat het beklimmen van een berg en het weer afdalen naar het dal veel overeenkomsten heeft met het leven zelf, een carrière of bijvoorbeeld een project. Geïnspireerd door dit gegeven kwam een gedicht uit mijn pen die ik graag met jullie wil delen.
Mijn hart bonkt bij iedere stap die ik zet
Mijn lijf sputtert bij iedere stap vooruit
Maar ik geniet van de weg die ik loop
Ik kijk en neem waar het schoon dat het leven te bieden heeft
Mijn hart opent bij het uitzicht op de top van de berg
Mijn lijf ontspant bij iedere moment van stilte
maar de weg ernaar toe was hard werken
ik kijk en neem waar het schoon dat het leven geeft
Mijn hart treurt bij iedere stap naar beneden
Mijn lijf steunt bij het opvangen van de zwaartekracht
maar ik weet dat het ook mooi zal zijn in het dal
ik kijk en neem waar het schoon dat het leven laat zien
Mijn hart is leeg bij het bereiken van het dal
Mijn lijf ontspant door het niet meer op weg hoeven zijn
Maar het leven biedt een nieuwe top aan
ik kijk en neem waar de golfbeweging van het leven